حمیده ذاکری | شهرآرانیوز؛ هر انسانی در زندگی خود چشماندازی دارد؛ چشماندازی که اهدافمان را تعریف و جهت حرکتمان را مشخص میکند. این چشمانداز گاه یکساله است، گاه دهساله و گاه برای یک دوره زندگی و سقفش هرچه بلند باشد و افقش هرچه گسترده، به اندازه همین زندگی مادی و دو روزه دنیایی است؛ برای همین است که گاه پای رفتن مردمان در گل میماند و لنگ میخورد، با این حال چه خوشبخت هستیم ما شیعیان و منتظران ظهور؛ زیرا وجود مبارک مهدی صاحبزمان (عج) به زندگی ما چشماندازی دیگرگونه بخشیده است؛ چشماندازی که حال ما را به امید رسیدنش، روشن و آیندهمان را به شوق دیدارش منور کرده است.
حالی که باید توأم با حرکت، تهذیب نفس و مجاهدت در بندگی باشد؛ سبکی از زندگی که ما آن را در ماه رمضان تمرین میکنیم و میتوانیم با حفظش، خود را به مرتبه منتظران حقیقی حضرتش برسانیم. در ادامه، برخی شبهات ماه رمضان و زندگی حقیقی منتظران را با هم مرور میکنیم.
امامباقر (ع) میفرمایند: «چون قائم ما قیام کند، دستش را بر سر بندگان میگذارد و عقول آنها را متمرکز میسازد و اخلاقشان را به کمال میرساند». (راوندی، الخرائج والجرائح، ج۲، ص۸۴۱) و در روایتی آمده است: «مهدی (عج) به تقوا دعوت میکند و براساس هدایت رفتار میکند». (مجلسی، بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۶۹).
درحقیقت عصر ظهور عصر خودسازی است. عصری است که به مدد هدایت منجی عالم، بشر بناست مرتبههای کمال اخلاق را طی کند و به آنچه رسول اخلاق برایش مبعوث شده بود، تحقق بخشد؛ همانگونه که ماه رمضان، ماه خودسازی و تمرین تقواست و روزهداران در آن با مدد الهی و دستوپابسته بودن شیطان در مسیر کمال گام برمیدارند.
از سوی دیگر میدانیم که یکی از شرایط نزدیک شدن به ظهور منجی بشریت (عج) حرکت جامعه بهسمت اصلاح است. ماه رمضان و همچنین ماههای مبارک پیش از آن، شعبان و رجب، این فرصت مغتنم را در اختیارمان میگذارند که به این حرکت اصلاحی سرعت ببخشیم و اگر گرفتاریهای دنیایی پای رفتنمان را کند کرده است، با مدد این ماههای آسمانی که نفحاتی الهی هستند، اول خانهتکانی کنیم و با استغفار، خود را پاک و سبک کنیم و سپس با انجام اعمال این ماه مبارک، مسیر بندگیمان را از کسادی درآوریم و رونق ببخشیم و درحقیقت در مسیر مورد پسند امامزمان (عج) گام برداریم. «او این امت را پس از آنکه تباه [و فاسد]شدهاند، اصلاح میکند». (اربلی، کشفالغمه، ج۲، ص۴۷۳).
با درک این حقیقت که رمضان نوعی آمادگی برای عصر ظهور است، میتوانیم بهعنوان منتظران حضرتش، برنامهای جدیتر و پروپیمانتر برای این ایام تدارک ببینیم و مانند ورزشکارانی که در اردوی تمرینی هستند، هیچ فرصتی را از دست ندهیم و با برنامه مدون پیش برویم و ببینیم حضرت در زمان ظهور برای چه اعمالی اهمیت قائل است، همان را در برنامهمان پررنگ کنیم؛ بهطور مثال در روایات آمده است: «وقتی قائم قیام میکند، قرآن و احکام دین را همانگونه که بر پیامبر (ص) نازل شده است، از نو به شما میآموزد». (مفید، الإرشاد، ج۲، ص ۳۸۶). پس لازم است که در این ماه، توجه جدی به قرآن داشته باشیم و احکام دین را بادقت اجرا کنیم.
منتظران حقیقی حضرت با رعایت ادب رمضان، خود را به روزگار ظهور نزدیک میکنند؛ ادبی که تنها شامل خودداری از غذا نیست و با توجه به روایات، مانند حفظ ادب ماه رمضان با تمامی اعضا و جوارح و ارکان دانسته شده است: «هرگاه روزه گرفتی، باید گوش و چشم و مو و پوست و همه اعضایت روزه بگیرد. نباید روز روزهداریات، مانند روزهای دیگر باشد». (الکافی، ج۴، ص ۸۷).
ما به عنوان شیعیان باید که به غیر از تمام توصیههای روایی در مورد ماه رمضان احوال خود را به احوال منتظران حقیقی امام زمان نزدیک کنیم. همانها که اینگونه توصیف شدهاند: «بهدرستی آن روزی است که حکم رانده و حکم کردهام زمین را در آن روز از لوث کفر و شرک و نافرمانیها پاک کنم و برای آن روز، بندگانی را از برای خود برگزیدهام که دلهای آنها را برای ایمان، آزمایش کردهام و به ورع، اخلاص، یقین، تقوا، خشوع، راستی، بردباری، وقار، پرهیزکاری، ترک دنیا، رغبت در آنچه نزد من است، پر کردهام... و آنها را در زمین خلیفه کنم و برای آنها دینشان را که بهر ایشان اختیار کردهام، تمکین دهم؛ پس مرا به یگانگی پرستش کنند و هیچ چیز را با من شرکت ندهند...». (بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۸۴).